فراخوان سینما حقیقت ایرانیتر از همیشه منتشر شد
هنر و تجربه؛ پل طلایی مستندها از جشنواره تا پرده سینما
یک مستندساز پیشنهاد داد: لزوم تدوین پروتکل رسانهای برای شرایط بحرانی
رییس سازمان سینمایی: دستگاهها توجه جدی به ساخت مستند ندارند
تماشای «مدرسه هنر گلاسکو» در خانه هنرمندان
عضو هیئت رییسه خانه سینما: بعضی مسئولان از مستندنگاری میهراسند
اسماعیلی: «گیسلو» به تبعات حضور مهاجران غیرقانونی در کشور میپردازد
نامه سرگشاده یک مستندساز به رییس سازمان سینمایی
گروه سینمایی هنر و تجربه در سالهای اخیر به مهمترین بستر اکران فیلمهای مستند بلند و کوتاه در ایران تبدیل شده است؛ بازویی فعال برای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی که با نمایش آثار شاخص جشنواره سینماحقیقت، مسیر ارتباط مستقیم مستندسازان با مخاطبان جدی سینما را هموار میکند.
حمیدیمقدم در کسوت دبیر دوره نوزدهم سینما حقیقت، لازم است با انرژی مضاعف برای بهبود وضعیت کمی و کیفی این جشنواره گامهای بلند و جدی بردارد
در سالگرد درگذشت عباس کیارستمی، فیلمساز برجسته و جهانی سینمای ایران، بار دیگر به یاد میآوریم که چگونه او با نگاهی مستندمحور و شاعرانه، مرز میان واقعیت و روایت را درنوردید و سینمایی پدید آورد که تماشاگر را نه فقط به دیدن، که به اندیشیدن و حسکردن فرا میخواند.
سینمای مستند ایران، بهویژه در چند دهه اخیر، تلاش کرده است تعزیه را از زوایای مختلف واکاوی کرده و به ثبت و بازخوانی آن بپردازد.
مستند «کاروان» به کارگردانی محسن امیریوسفی، با نگاهی شاعرانه و خلاقانه به آیین تعزیه و واقعه عاشورا، تلاش میکند فراتر از یک مستند گزارشی، تجربهای حسی و تأملبرانگیز از باور، نمایش و انسان معاصر ارائه دهد
کَربزنی آیینی منحصر بهفرد است که با استفاده از دو قطعه چوب چهارگوش، موسیقی حزن، همدلی و مقاومت را در فضای سوگ امام حسین (ع) طنینانداز میسازد.
«کمیته» برای تماشاگر علاقهمند به سیاست و تاریخ، فیلم جذابی است که بدون لکنت و با ضرباهنگی مناسب اطلاعاتش را ارائه میدهد.
حمیدیمقدم با تمام نقدها، حاشیهها، تصمیمهای دشوار و چالشهای فراوان، شش دوره پیاپی از مهمترین جشنواره مستند کشور را هدایت کرده است.در آستانه هفتمین سال مدیریت حمیدیمقدم در مرکز گسترش و دبیری سینما حقیقت،نگاهی داریم به سالهای سپری شده در طی دوران مدیریت این مستندسازی که مدیر شد.
در حالیکه آیینهای مذهبی در گوشهوکنار ایران ریشه در قرنها تاریخ و فرهنگ دارند، غفلت از مستندسازی این میراث معنوی میتواند به فراموشی تدریجی آنها بینجامد. در دنیایی که سنتها زیر سایه فناوری و تغییرات اجتماعی کمرنگ میشوند، ثبت دقیق و هنرمندانه این آیینهای مذهبی ضرورتی است برای حفظ هویت فرهنگی و تقویت دیپلماسی فرهنگی ایران در جهان.
در میدان جنگ، جایی که صداها در هیاهوی آتش و انفجار گم میشوند، این لنز دوربین مستندساز است که واقعیت را ثبت میکند؛ بیدروغ، بیسانسور. مستندساز جنگ نه تنها راوی روزهای بحرانی است، بلکه خود سربازیست بیسلاح، که در زیر موشکباران، به دنبال ثبت حقیقتهایی میگردد که شاید هرگز دوباره تکرار نشوند.
از منظر رسانههای مستقل و تمامی نهادهایی که به آزادی بیان باور دارند، هدف قرار گرفتن سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران توسط رژیم صهیونیستی، تنها یک حمله فیزیکی به یک نهاد رسانهای نیست؛ بلکه هشداری جدی برای تضعیف و تهدید اصل وجود رسانهها در سطحی فراتر است.