به گزارش حالامستند به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، علیرضا سعیدی کیاسری نویسنده، کارگردان و روزنامهنگار سینمایی درباره ساخت تازهترین مستندش گفت:«فیلم مستند «آخرین چراغ» روایتی از تنهایی،سکوت و صبر یک مادر درد دیده از عشق در دل کوهستان است که نمیخواهد دختر کوچکش مانند او از رسیدن به آینده روشن باز بماند.»
کارگردان فیلم «آخرین چراغ» افزود: «این مستند ناداستان و درونگرا با تمرکز بر احساسات و افکار درونی سوژه، تصویری انسانی از زندگی یک مادر سختکوش در دل کوهستان ارائه داده تا نشان دهد که هنر مستند میتواند از طریق ناداستان، مخاطب را به تجربهای عمیق و واقعی دعوت کند.»
کارگردان مستند داستانی «قاتل برادرم» گفت: «در سینمای ایران، مستندسازان، در شرایطی اغلب دشوار و با منابع محدود، توانستهاند موضوعات متنوعی را در کانون توجه قرار دهند. از مستندهای مردمنگار و قومنگار گرفته تا آثار اجتماعی، زیستمحیطی و تاریخی که در دورههای مختلف سینما حقیقت موفق شدند نظر مخاطبان، منتقدان و کارشناسان را به خود معطوف کنند.»
فیلمنامهنویس سریال «زیر درخت توت» گفت: «کمبود سرمایهگذاری، نبود چرخهی مشخص برای اکران و پخش، و محدودیت در دسترسی عمومی. این کمبودها سبب میشود مستند، علیرغم اهمیت فرهنگی و اجتماعیاش، کمتر در معرض دید عموم قرار گیرد و عمدتاً به جشنوارهها یا محافل تخصصی محدود شود.»
این منتقد سینما یادآور شد: «توسعه پایدار سینمای ایران، بدون تقویت و حمایت از مستند، امکانپذیر نیست. مستند نه حاشیهای بر سینمای داستانی، بلکه بخشی ریشهای و زیرساختی است که میتواند چشماندازهای تازهای از جامعه و تاریخ ایران را پیش روی ما قرار دهد.»
سعیدی کیاسری بیان کرد: «سینمای مستند میتواند روشهای رو به نیستی زندگی را به تصویر بکشد و زاویه دید ما را به شکل شاعرانه دچار دگرگونی کند و نابرابریها را برملا سازد. حتی معتقدم مستندسازی؛ توانایی و لذت سینمای رویاپرداز را با جسارت و اصالت داستانهایی که بیواسطه از زندگی و جامعه گرفته شدند، ترکیب میکند.»
کارگردان فیلم «ششدر» افزود:«سینما حقیقت محل تعامل فعالان سینمای مستند ایران است که با تبادل دانش و تجربه در فضایی کاملا تخصصی که مرکز گسترش برایشان فراهم میکند، به همافزایی جهت توسعه و تعالی این نوع سینما میپردازند.»
کارگردان مستند «آخرین چراغ» اظهار داشت: «جشنواره سینما حقیقت بهانهای برای بازخوانی سهم سینمای مستند در فرهنگ و جامعهی ایران است که چه جایگاهی دارد؛ چرا که مستند بیش از هر شاخه دیگر، با واقعیت اجتماعی، تاریخی و فرهنگی جامعه پیوند خورده است.»
مدیرمسئول حالامستند گفت: «هرچه بیشتر توجه سیاستگذاران و برنامهریزان جشنواره «سینماحقیقت» به مستندهای اجتماعی متمرکز شود، برآیند بازتاب آن از سوی مخاطبان و منتقدان عینیتر میشود. چه بخواهیم و نخواهیم، گستره مستندهای اجتماعی از سایر گونههای مستند که بسیارهم قابل توجه و ارزشمند هستند، در محافل و جشنوارهها و حتی تولیدات جهانی وسیعتر است.»
