به گزارش حالامستند؛ یاسر فریادرس تهیه‌کننده و مدیر سینمایی با توجه به آغاز دهه دوم فعالیت گروه سینمایی «هنر و تجربه» درباره این گروه گفت: «هنر و تجربه» به عنوان گروه پخش‌کننده آثار مستند و داستانی، طی سال‌های اخیر، فراز و فرود زیادی را تجربه کرده و به بلوغ و استانداردهایی رسیده، اما هنوز فرصت لازم دارد تا به یک پخش‌کننده خوب در آثار مستند تبدیل شود.
او ادامه داد: بیش از هرچیز توجه به قالب مستند توسط گروه سینمایی «هنر و تجربه» قابل ستایش و باارزش است، زمانی که بسیاری از نهادهای فرهنگی از اکران مستند غفلت دارند، این گروه، طی سال‌های اخیر فرصت اکران‌های متعدد را برای سینمای مستند فراهم کرده است. ثبات و تداوم برگزاری این اکران‌ها از جمله مزیت‌های این گروه سینمایی است.
تهیه‌کننده «پسرم سلمان» افزود: گاهی وقت‌ها هنروتجربه جلوی پخش استاندارد اثر را می‌گیرد؛ مثلا فرض کنید که شما مستندی درباره تشکل‌های دانشجویی می‌سازید و این مستند باید به دست مخاطب هدف یعنی دانشجویان برسد، وقتی هنروتجربه قدرت لازم را در اکران دانشگاهی ندارد باید از نهادهای شبیه خود استفاده کند و با همکاری، به بیشتر دیده شدن اثر در محافل مختلف کمک کند. باتوجه به تجربه‌ای که داشته‌ام، قوانین سختگیرانه در اکران «هنر و تجربه» وجود دارد، زمانی که فیلم روی پرده است، نمی‌توان جای دیگر آن را به نمایش درآورد و تنها درصورت کسب مجوزهای لازم و به‌صورت بلیت‌فروشی این امکان به وجود می‌آمد. این شرایط جلوی پخش خوب فیلم و رسیدن آن به دست مخاطب هدف را می‌گیرد.
فریادرس افزود: کسب درآمد مالی مهم است، اما نباید هدف نهایی اکران مستند باشد، گروه سینمایی هنروتجربه باید دوشادوش تولیدکنندگان قرار گیرد و به آن‌ها کمک کند که به هر نحوی پخش بهتری در انتظار اثر باشد.
تهیه‌کننده «زمستان طولانی» عنوان کرد: خانه و مهم‌ترین کانون پخش فیلم مستند، تلویزیون است اما مستندهایی وجود دارند که باید در فضاهای مختلف همچون پرده سینما به نمایش درآیند، قاعدتا انتظار اکران مستند نیز باید با اکران فیلم‌های بلند داستانی متفاوت باشد.
قایم مقام سابق شبکه مستند با اشاره به اینکه مسئولان هنروتجربه می‌توانند به تولیدکنندگان برای پخش بهتر آثارشان کمک کنند، خاطرنشان کرد: تجربه‌های پخش هنروتجربه با نوع تولید مستند گره خورده است پس اگر بتوانیم عوامل مختلف را در تولید بسنجیم، در پخش نیز به تجربه‌های خوبی خواهیم رسید، قاعدتا وقتی در تولید فیلمی به مخاطب فکر نشده باشد، نباید انتظار معجزه در پخش را داشته باشیم، از طرف دیگر گروه پخش‌کننده باید پیش از اکران فیلمی، مشاوره‌هایی را به گروه تولید دهند تا تجربیات خود از سلیقه مخاطب در اختیار تولیدکننده قرار گیرد و فیلمی در خور ذائقه مخاطب تولید شود.
فریادرس همچنین درباره وجود پاتوق خاص مستندسازان گفت: ایجاد یک پاتوق برای اکران آثار مستند بسیار اهمیت دارد اما مدل آن باید به فیلم‌های مستند اختصاص داشته باشد؛ زمانی در حوزه هنری این اتفاق افتاد و سالن‌های کوچکی در این حوزه برای اینگونه آثار راه‌اندازی شد. به نظر من گروه‌های مختلف مستندسازی مثل مستندسازان حیات‌وحش که علاقه‌مندان بسیاری هم دارد باید با همکاری هنروتجربه، در یکی از این سینماها گعده‌ها و گردهمایی‌هایی برای اکران، بحث و گفت‌وگو درباره آثارشان برپا کنند.
این مدیر سینمایی ادامه داد: اکران آثار مستند علاوهبر اینکه باید در طول سال ادامه داشته باشد، نیازمند پیش‌بینی افزونه‌هایی برای آن اکران‌هاست تا علاقه‌مندان به تماشای اثر مورد نظر‌شان بنشینند و به جریان‌سازی در دانشگاه‌ها، محافل علمی، سینماها و مکان‌های مختلف دیگر بپردازند، هنروتجربه نیز باید به این روند کمک کند.
تهیه‌کننده «آب‌راه کوچکی در میان هور» تاکید کرد: هنروتجربه باید در طول پخش اثر، در کنار تهیه‌کننده و تولیدکننده باشد و آن‌ها را به عنوان بازوی کمکی در پخش و بهتر دیده شدن اثر مستند درنظر گیرد، برای مستندهای مختلف برنامه‌های مختلف داشته باشد و فقط به بلیت‌فروشی و اکران در سینماها تکیه نکند. برای مثال مستندی را محسن اسلام‌زاده برای حوزه هنری ساخته بود، همکاران بهمن سبز به ما کمک کردند این مستند در زندان‌های سراسر کشور اکران شود. محتوای این مستند، مناسب مخاطب هدف بود، تجربه ارزشمندی برای ما رقم خورد.
او در پایان مطرح کرد: مستندساز باید ببیند که پخش‌کننده علاوهبر مسائل مالی به پخش هرچه بهتر اثر توجه دارد، اگر اثری در حیطه دانش‌آموزان و معلمان ساخته شود، هنروتجربه باید کمک کند این مستند در بستر آموزش و پرورش به نمایش درآید و با تجربه پخش آثارش به تهیه‌کننده کمک کند. این امکان ازجمله ویژگی‌هایی‌ست که «هنروتجربه» باید به آن دست یابد.
